Po długiej pandemicznej przerwie udało się w tym roku przeprowadzić wizytę duszpasterską tradycyjną metodą indywidualnych odwiedzin. Okazało się w trakcie wielu rozmów, że wszystkim nam tego brakowało i były to dla mnie bardzo krzepiące słowa. Jest pośród nas wielu obolałych, oburzonych, nieufnych, wątpiących. Od tej prawdy nie uciekniemy. Ale chociaż z żalem stwierdzam, że przez te dwa lata znów nas ubyło - tylu znanych parafian już nie spotkałem, jedni odeszli na zawsze, inni gdzieś się zawieruszyli - to przecież tyle waszych domów otworzyliście przed swoim proboszczem. I za to wam serdecznie dziękuję. Za waszą gościnność, dobre słowo, życzliwość, poczęstunek. Powierzaliście mi wasze często dramatyczne i osobiste problemy. Zapewniam, że modlę się za każdego z moich parafian i polecam Panu wasze troski.

​

Serdecznie dziękuję za finansowe wsparcie, zrozumienie materialnych potrzeb parafii. Dzielę z wami, radość pięknie wyglądającego po malowaniu kościoła. To ogromna zasługa i ciężka praca wielu osób i ofiary wszystkich zaangażowanych parafian. W czasach niełatwych dla funkcjonowania Kościoła dokonaliście rzeczy niezwykłej. Niewielka parafia, a w zasadzie jej część, zmobilizowała się do wykonania pracy, której efekt będzie służył przyszłym mieszkańcom. 

​

Życzyłbym tylko Wam i sobie, aby ta świątynia nie świeciła pustką, aby Pan Bóg błogosławił każdej rodzinie, byście przychodzili z ufnością w dobrych i złych chwilach i nigdy nie tracili nadziei.

Szczęść Boże!

ks. Andrzej